Το Scarf είναι το πιο πρόσφατο παιχνίδι του Ισπανικού studio Uprising Studios, που αποτελεί ένα μείγμα από τα RiME, Gris και Blasphemous, συνδυάζοντας ένα μοναδικό art style με μια απόκοσμη αφήγηση. Υποδύεστε έναν χαρακτήρα γεννημένο στη θάλασσα, ο οποίος συναντά έναν κόκκινο δράκο στην παραλία.

Καθώς τον ταΐζετε με μια σφαίρα; αποκαλύπτει την ιστορία της προέλευσής του: έφτασε στον κόσμο σας αφού κάποιοι Κακοί Άνθρωποι — των οποίων φαίνεται ότι είστε συγγενείς — έκοψαν τη μητέρα του σε κλωστές και μετά χρησιμοποίησαν αυτές τις κλωστές για να ενώσουν τις διαστάσεις τους. Ο δράκος γίνεται φίλος σας και σας ανατίθεται να εντοπίσετε τα κομμάτια της μητέρας του που του έκλεψαν, ώστε να επιστρέψει στον δικό του κόσμο. Κάπως μακάβριο το σκηνικό αν μη τι άλλο! Και τότε, με έναν εντελώς φυσικό τρόπο, ο δράκος μετατρέπεται σε κασκόλ!

Υπάρχουν τρεις πολύχρωμοι κόσμοι που πρέπει να διασχίσετε συνολικά, που εκτείνονται στη δοκιμασμένη γκάμα στα παιχνίδια του είδους που είναι της ερήμου, του δάσους και του ωκεανού. Σε κάθε περιοχή έχετε ως καθήκον να βρείτε τα άτομα που έκλεψαν κομμάτια της μαμάς του δράκου, αλλά για να το κάνετε αυτό θα πρέπει πρώτα να συλλέξετε διαφορετικούς λαμπερούς ρούνους για να προσθέσετε στο κασκόλ σας και να ανοίξετε το δρόμο προς τα εμπρός.

Προς τιμή του, το παιχνίδι κάνει εξαιρετική δουλειά κάνοντας κάθε περιοχή να δείχνει πραγματικά διαφορετική, ακόμα κι αν είναι βασικά άδεια από άλλες μορφές ζωής. Όταν εμφανίζονται άλλα πλάσματα, είναι μέρος ενός παζλ παρά κάτι οργανικό στον κόσμο. Το να ταΐζετε κουνέλια με μήλα ή να τρομάζετε τα κοράκια με μάσκες και αεροβόλα είναι η μεγαλύτερη αλληλεπίδραση που θα αντιμετωπίσετε εκτός της αναζήτησής σας για σφαίρες δράκων.

Ευτυχώς, το platforming λειτουργεί καλά. Η λέξη απαλά είναι ο καλύτερος δυνατός τρόπος για να περιγράψεις την αίσθηση της περιπλάνησης, του άλματος πάνω από βράχους, της αιώρησης ανάμεσα σε πλατφόρμες και του γλιστρήματος γύρω από όμορφες όψεις. Η κάμερα ανοίγει όταν εισέρχεστε σε μια νέα περιοχή και δίνει την ψευδαίσθηση ενός τεράστιου κόσμου για εξερεύνηση, αλλά στην πραγματικότητα το Scarf είναι βασικά γραμμικό και κάθε κόσμος έχει σχεδιαστεί με αρθρωτό τρόπο. Μπορείτε να προσπαθήσετε να ανακτήσετε τους ρούνους του κασκόλ σας με όποια σειρά θέλετε, αλλά η διαδικασία είναι τελικά παρόμοια σε κάθε κόσμο.

Όλα αυτά είναι καλά, αλλά υπάρχει αυτό το μικρό ζήτημα, το οποίο είναι ως επί το πλείστον προσωπικό θέμα και όχι τεχνικό ελάττωμα: έχουμε δει κάτι ανάλογο στο παρελθόν. Αμέτρητες φορές. Παίζοντας το Scarf το 2021 νιώθω σαν να παίζω ένα παιχνίδι που είχε αγοραστεί πριν χρόνια. Όσο χαριτωμένος κι αν είναι ο μηχανισμός μεταμόρφωσης του κασκόλ, το επίπεδο σχεδίασης θυμίζει πολύ το RiME, τα σχέδια των χαρακτήρων μου θύμισαν πολύ το Journey και η συνολική παρουσίαση έμοιαζε πολύ με αμέτρητες άλλες «χαριτωμένα» indie περιπέτειες που κυκλοφόρησαν τα τελευταία χρόνια.

Αυτό δεν κάνει το Scarf κακό. Απλώς, παραδόξως, αισθάνεσαι ότι αν και καινούργιο το έχεις ξαναπαίξει. Πληκτικός. Το τοπίο των indie platformer έχει αλλάξει σημαντικά τα τελευταία χρόνια και αυτό που κάποτε ήταν πολλά υποσχόμενο το 2018 έχει παρασυρθεί από ένα μπαράζ νεότερων, εντελώς διαφορετικών αντιλήψεων του είδους. Η εμφάνιση κονσολών και τεχνολογιών επόμενης γενιάς έφερε επίσης νέα εφέ και προεπιλογές που περιλαμβάνονται ήδη σε τίτλους χαμηλότερου προϋπολογισμού, καθιστώντας αυτό το παιχνίδι θύμα του εξαιρετικά μεγάλου κύκλου ανάπτυξής του.

Το Scarf είναι ένα καλό παιχνίδι, αλλά όχι από αυτά που σου μένουν στις αναμνήσεις σου. Το έπαιξα, το απόλαυσα όσο κράτησε, αλλά μόλις τελείωσα με αυτό, το μόνο που μπορούσα να σκεφτώ είναι ότι θα το απολάμβανα πολύ περισσότερο πριν από τρία χρόνια, όταν ανακοινώθηκε για πρώτη φορά και όταν 3D indie plaftormers ήταν ακόμα μια φρέσκια ιδέα. Αυτό το παιχνίδι κυκλοφόρησε λίγα χρόνια αφότου η μόδα αυτή έχει περάσει, δυστυχώς. Αξίζει ακόμα να το αγοράσετε αν είστε λάτρης των τίτλων όπως το RiME, το Journey και το Super Lucky’s Tale, αλλά μην περιμένετε να εντυπωσιαστείτε από αυτό.