Η αλήθεια είναι ότι δεν είχα σκοπό στο δεύτερο επεισόδιο να γράψω για την πρώτη επαφή μου με την σειρά FIFA, αλλά η είδηση για τον επίσημο «χωρισμό» FIFA και EA, μου ξύπνησαν αναμνήσεις.

Το ’95 ήταν μια εποχή που οι οικογένειες πολλών παιδιών – ανάμεσα τους και η δική μου- θεωρούσαν (και ήταν, για να είμαι ειλικρινής) πολυτέλεια την απόκτηση παιχνιδοκονσόλας στο σπίτι. Έτσι οι μόνες μου εικόνες από παιχνίδια σε κονσόλες ήταν είτε σε μεγάλα παιχνιδάδικα της εποχής (πχ. Minion) είτε σε συμμαθητές και συγγενείς σε κάποια επίσκεψη.

Με αυτό ακριβώς τον τρόπο είχα την πρώτη επαφή με το FIFA ’96 στο Mega Drive του γείτονα. Ήταν νομίζω το τρίτο παιχνίδι FIFA που είχε κυκλοφορήσει και ήδη υπήρχε και μια «next gen» έκδοση στο Playstation και Sega Saturn. Αυτό καθόλου δεν με απασχόλησε, ειδικά όταν ο συμμαθητής μου, μου δάνεισε την κονσόλα για ένα ΣΚ και φυσικά έκανα πάρτι!!!

Για να περάσω στα του gameplay, το FIFA 96 στηριζόταν από τότε σε αυτό που έκανε πάντα τον τίτλο της EA να ξεχωρίζει. Στην ύπαρξη license υλικού. Ήταν εξωπραγματικό για την περίοδο να βλέπεις ότι οι ομάδες, οι παίκτες και τα πρωταθλήματα είχαν τα πραγματικά ονόματα τους. Επίσης ο αριθμός των ομάδων και των πρωταθλημάτων που μπορούσες να συμμετέχεις ήταν τεράστιος, την ώρα που ο ανταγωνισμός συνήθως περιοριζόταν στις εθνικές ομάδες.

Αλλά και το gameplay του, όπως θα δείτε και στο video που φτιάξαμε είναι αρκετά στιβαρό και με στόχο τον ρεαλισμό. Τα φάλτσα που έδινες στην μπάλα ήταν πραγματικά απολαυστικά ενώ και οι εκτινάξεις των τερματοφυλάκων ήταν εντυπωσιακές. Το UI ήταν πολύ φιλικό και πρωτοποριακό για την εποχή. Ενώ ένα ακόμα χαρακτηριστικό που υπάρχει μέχρι σήμερα ξεχώριζε και ήταν οι πανηγυρισμοί με το πάτημα κουμπιών κατά την επίτευξη γκολ. Τότε ήταν με μορφή ηχητικών εφέ βέβαια και όχι με animation.

Για να μην μακρηγορούμε ήταν για μένα η απαρχή της ενασχόλησης μου με την σειρά που πιθανότατα είναι μια από τις τρεις που έχω «κάψει» και «καίω¨τον περισσότερο χρόνο μου ετησίως.