Void Bastards

All in all you’re just another brick in the wall!

Το Void Bastards είναι το ντεμπούτο από την ομάδα ανάπτυξης Blue Manchu. Το studio αποτελείται από μέλη της ομάδας που συμμετείχαν στην δημιουργία του Bioshock και του System Shock 2, ενώ ο πρόεδρος του Studio είναι ο Jonathan Chey, συνιδρυτής της, πτωχευμένης ουσιαστικά πλέον, Irrational Games και μπορούμε να πούμε ότι φαίνεται η επιρροή σε αυτό το FPS με κινούμενα σχέδια στα στοιχεία του gameplay και του δυστοπικού σκηνικού.

Η ιστορία παρουσιάζεται σε μορφή κόμικς και ακόμη και τα τρισδιάστατα τμήματα της μοιάζουν με ένα ζωγραφισμένο σχέδιο Moebius. Ο παίκτης είναι ένας κατάδικος, που ξυπνάει από την κρυογονική κάψουλα που βρίσκεται, από ένα AI που απαιτεί τη βοήθειά του για να περάσει από το νεφέλωμα, καθώς όλοι οι «πολίτες» σε αυτό το μέρος του χώρου έχουν μολυνθεί και είναι πλέον δολοφονημένοι. Αν και το ύφος της ιστορίας είναι ελαφρύ, δίνει με μια ειρωνική άποψη για το καθεστώς φυλάκισης, της γραφειοκρατίας και των εταιρειών. Για παράδειγμα, οι λόγοι που οδήγησαν στη φυλάκιση – πράγματα όπως η οδήγηση χωρίς άδεια ή κλοπή αναψυκτικού σε κατάστημα – είναι δυσανάλογοι με τις ποινές φυλάκισης τους. I see what you did there Blue Manchu, Nice!

Μόλις επανέλθουν σε υπηρεσία, οι κατάδικοι θα ταξιδέψουν σε ένα 2D διαστημικό χάρτη με εγκαταλελειμμένα διαστημόπλοια και πηγαίνοντας από το ένα στο άλλο, θα ψάξουν για τα απαραίτητα στοιχεία για να κατασκευάσουν απαιτούμενα συστήματα, αναβαθμίσεις, πυρομαχικά, τρόφιμα και καύσιμα. Δεν χρειάζεται να εξερευνήσετε κάθε πλοίο στον χάρτη, αλλά καθώς κάθε κίνηση κοστίζει καύσιμα και τρόφιμα, υπάρχει μέχρι τώρα μόνο ένας παίκτης που μπορεί να πάει κάθε φορά πριν να χρειαστεί να αποβιβαστεί με ένα σκάφος.

Μόλις επιβιβαστεί σε ένα διαστημοπλοιο, ο χαρακτήρας μας πηγαίνει στην προοπτική του πρώτου προσώπου και ο παίκτης, αρχικά εξοπλισμένος με πιστόλι / όπλο, ξεκινά την εξερεύνηση. Κάθε πλοίο έχει διαφορετική αλλά συγκεκριμένη διάταξη (δωμάτια FTL, αίθουσες γεννήτριας κ.λπ.), αλλά οι εχθροί βρίσκονται κάθε φορά σε τυχαία θέση. Επίσης, κανένα από τα σκάφη δεν έχει οξυγόνο, οπότε ο παίκτης βρίσκεται σε χρονικό περιορισμό που μπορεί να επεκταθεί μόνο αν βρεθεί η αντλία οξυγόνου που βρίσκεται σε κάθε σκάφος.

Η δράση θα λέγαμε ότι είναι σχετικά συνηθισμένη. Ο οπλισμός σας δεν έχει την καλύτερη δυνατή ποικιλία και η χρήση τους περιορίζεται αρκετά όταν έχουμε μόλις ένα βασικό όπλο στην διάθεση σε κάθε επιδρομή. Τα βοηθητικά όπλα, είναι σαφέστατα πιο χρήσιμα απέναντι στους πιο ισχυρούς εχθρούς, όμως συνήθως είναι περιορισμένα σε αριθμό. Η κόμικ αισθητική στα εφέ είναι αρκετά επιτυχημένη, εντούτοις, η σχετικά μικρή ποικιλία εχθρών, σύντομα θα δημιουργήσει την αίσθηση της επανάληψης.

Όταν ο πρώτος εγκλεισμένος εγκληματίας σκοτωθεί μόνιμα, θα δημιουργηθεί ένας διαφορετικός πρωταγωνιστής με τυχαία στατιστικά στοιχεία. Οποιαδήποτε αντικείμενα και εργαλεία έχουν δημιουργηθεί θα μεταφερθούν στο νέο χαρακτήρα, αλλά θα χαθούν τα πυρομαχικά, τα τρόφιμα, τα καύσιμα και το νόμισμα. Η προσφορά των εγκληματιών είναι άπειρη και η τιμωρία είναι ήπια – οι Bastards φαίνεται να ενδιαφέρονται περισσότερο για το πότε, και όχι αν ο παίκτης πρόκειται να τελειώσει την εκστρατεία.

Είναι δύσκολο να βρεθεί οποιοδήποτε σφάλμα στο Void Bastards, επειδή αγκαλιάζει το είδος του παιχνιδιού που θέλει να είναι. Είναι ένας τίτλος εξειδικευμένης δημιουργίας που συγχωνεύει πολλά είδη παιχνιδιών μαζί, αλλά στο σύνολο του ξεχωρίζει μέσα από την ιδιαίτερη έμπνευση που οι οπαδοί του genre θα εκτιμήσουν πραγματικά. Στην ουσία απλά είναι αυτό που είναι. Δεν προσπαθεί να είναι κάτι περισσότερο από ένα αγωνιώδες και ιδιόμορφο roguelike παιχνίδι όπου κάθε θάνατος είναι ένα μάθημα, για την επόμενη απόπειρα σας. Αυτό το γεγονός όμως, σε ένα παιχνίδι με διάρκεια περίπου 10 ωρών είναι ένα στοιχείο που τελικά κουράζει καθώς, ο ευχάριστος cell shaded οπτικός τομέας και η εθιστική φύση του loot και του crafting δεν είναι αρκετός στο να αποφευχθεί η αίσθηση της επανάληψης.

Το Void Bastards κυκλοφορεί για Xbox One και PC. To Review βασίστηκε στην PC έκδοση, παροχή του Developer.