Deck of Haunts | Review

Εσύ, διεστραμμένε κάτοικε του σκότους, καλείσαι να πληρώσεις με την ψυχή σου για να εισέλθεις στα στοιχειωμένα δωμάτια του Deck of Haunts. Εδώ δεν είσαι ο ήρωας, δεν είσαι ο εξερευνητής. Είσαι το ίδιο το σπίτι — το αρχιτεκτονικό τέρας, το κτίσμα που ανασαίνει και τρέφεται από φόβο, τρόμο και απελπισία.

Το Deck of Haunts είναι ένα σκοτεινό μείγμα από roguelike, deck-builder και αρχιτεκτονική διαστροφή. Κάθε κάρτα που τραβάς δεν είναι απλώς ένα όπλο ή ένα εργαλείο, αλλά μια νέα στρώση φρίκης που απλώνεις στους διαδρόμους του δικού σου, ζωντανού εφιάλτη.

Η υπόσχεση του παιχνιδιού είναι τολμηρή: να παίξεις όχι ως θύμα, αλλά ως ο βασανιστής. Να δημιουργήσεις, να παρατηρήσεις και να γελάσεις διαβολικά καθώς οι εισβολείς χάνουν σταδιακά τα λογικά τους μέσα στα δωμάτια που εσύ σχεδίασες.

Όμως, κρατά το Deck of Haunts αυτήν την υπόσχεση; Ή απλώς μας παγιδεύει σε έναν ωραίο, αλλά κενό εφιάλτη; Ας βουτήξουμε στην άβυσσο για να το ανακαλύψουμε.

Ενώ τα περισσότερα παιχνίδια τρόμου σε βάζουν στη θέση του θύματος που προσπαθεί να επιβιώσει, το Deck of Haunts σε αναγκάζει να γίνεις ο κυνηγός. Το ίδιο το σπίτι είναι ο πρωταγωνιστής — ζωντανό, συνειδητό, κακόβουλο. Εσύ είσαι η ψυχή του, και κάθε δωμάτιο είναι μια προέκταση της διεστραμμένης σου βούλησης.

Ο στόχος είναι απλός και μακάβριος: να αποτρέψεις τους ανθρώπους που εισβάλλουν στο σπίτι σου, να τους οδηγήσεις στην παράνοια, ή να τους εξοντώσεις προτού φτάσουν στην “Καρδιά” του σπιτιού σου.

Το παιχνίδι εκτείνεται σε 28 νύχτες· κάθε νύχτα είναι μια δοκιμασία. Αν καταφέρεις να επιβιώσεις, θα δυναμώσεις. Αν αποτύχεις, η ψυχή σου θα επιστρέψει στο κενό — όμως κάτι θα έχεις μάθει.

Αυτή η αντιστροφή ρόλων κάνει το Deck of Haunts μοναδικό. Δεν παρακολουθείς τον τρόμο — είσαι ο τρόμος. Οι τοίχοι σου τρίζουν, οι σκάλες σου αλλάζουν θέση, και κάθε ήχος είναι ένα κάλεσμα σε κάποιον νέο ανόητο που νομίζει ότι μπορεί να σε “εξερευνήσει”.

Κάθε κάρτα που παίζεις είναι ένα σύμβολο τρόμου. Από ψίθυρους στους διαδρόμους έως ανεπαίσθητα χτυπήματα σε τοίχους, το Deck of Haunts σε καλεί να δημιουργήσεις έναν λαβύρινθο τρέλας.

Η μουσική — μια συμφωνία από ουρλιαχτά και παράξενους ηλεκτρονικούς ήχους — ενισχύει τη διαρκή ένταση. Οι επισκέπτες σου ουρλιάζουν, τρέχουν, προσεύχονται. Αλλά τίποτα δεν τους σώζει. Εσύ, ο αρχιτέκτονας του τρόμου, τρέφεσαι από τα ουρλιαχτά τους.

Όπως αναφέρουν οι παίκτες, η εμπειρία μοιάζει με «ένα ζωντανό όνειρο που σαπίζει». Δεν βλέπεις απλώς έναν εφιάλτη· τον χτίζεις, τούβλο τούβλο, κάρτα την κάρτα.

Μηχανισμοί Παιχνιδιού

Ημέρα & Νύχτα — Ο Κύκλος του Φόβου

Το Deck of Haunts χωρίζει τον τρόμο του σε δύο φάσεις:

• Ημέρα: Προετοιμάζεσαι. Τοποθετείς νέα δωμάτια, αναβαθμίζεις υπάρχοντα, διαλέγεις ποια τμήματα του σπιτιού σου θα γίνουν παγίδες. Χρησιμοποιείς “essence” (την ουσία των προηγούμενων θυμάτων) για να δυναμώσεις.
• Νύχτα: Οι εισβολείς μπαίνουν. Αυτοί οι “ανθρώπινοι εξερευνητές” προσπαθούν να φτάσουν στην καρδιά σου, να καταστρέψουν το κακό. Εσύ, χρησιμοποιώντας το deck σου, τους οδηγείς στην τρέλα ή στον θάνατο.

Κάθε νύχτα είναι ένας μικρός πόλεμος. Κάθε επιζών εισβολέας κάνει τους επόμενους ισχυρότερους. Κάθε θάνατος τους κάνει πιο αποφασισμένους.

Αυτή η κυκλική δομή δημιουργεί μια αίσθηση διαρκούς επιβίωσης — όπως ένα παιχνίδι σκακιού με τον ίδιο τον θάνατο.

Η επιτυχία σου εξαρτάται από δύο παράγοντες:

1. Πώς χτίζεις το σπίτι σου (η στρατηγική σου).
2. Πώς χρησιμοποιείς το deck σου (η τύχη σου).

Και ναι — η τύχη παίζει τεράστιο ρόλο. Μπορεί να τραβήξεις μια ιδανική κάρτα την κατάλληλη στιγμή και να καταστρέψεις τους εισβολείς. Ή μπορεί να μην τραβήξεις τίποτα χρήσιμο και να δεις το “Heart Room” σου να καταρρέει.

Deckbuilding – Οι Κάρτες του Θανάτου

Το deck σου είναι η ψυχή σου. Κάθε κάρτα είναι ένα εργαλείο τρόμου:

• Κάρτες ψυχικής αποδυνάμωσης: τρελαίνουν τους επισκέπτες, τους κάνουν να βλέπουν ψευδαισθήσεις.
• Κάρτες σωματικής ζημιάς: παγίδες, μαχαίρια, τοίχοι που κλείνουν.
• Κάρτες αρχιτεκτονικής μεταμόρφωσης: αλλάζουν τη δομή του σπιτιού σου, δημιουργώντας νέες διαδρομές ή παγίδες.
• Κάρτες μαζικού τρόμου: απελευθερώνουν κύματα ουρλιαχτών που εξαπλώνονται σε ολόκληρη την κάτοψη.

Καθώς προχωράς, κερδίζεις νέες κάρτες — όμως ποτέ δεν ξέρεις τι θα σου τύχει. Αυτό το στοιχείο RNG (τυχαιότητας) είναι δίκοπο μαχαίρι: από τη μία, κρατά το παιχνίδι απρόβλεπτο· από την άλλη, μπορεί να καταστρέψει έναν καλά σχεδιασμένο γύρο.

Όπως λένε πολλοί παίκτες, “ένα κακό χέρι μπορεί να σε στείλει πίσω στην κόλαση.”

Εκεί όπου το Deck of Haunts πραγματικά ξεχωρίζει, είναι η τρισδιάστατη, χωρική στρατηγική του. Δεν τοποθετείς απλώς κάρτες· χτίζεις δωμάτια, διαδρόμους, σκαλοπάτια, και κάθε επιλογή έχει επιπτώσεις.

Η κάμερα από πάνω σου δίνει την ψευδαίσθηση του “θεού της παράνοιας”. Μπορείς να βλέπεις τους επισκέπτες να μπαίνουν, να χωρίζονται, να εγκλωβίζονται, να ουρλιάζουν. Εσύ αποφασίζεις πού θα τους οδηγήσεις.

Υπάρχουν ειδικά δωμάτια όπως:

• Thorns Room: γεμάτο καρφιά, προκαλεί ζημιά με κάθε βήμα.
• Bell Tower: μπορείς να ρίξεις την καμπάνα πάνω στους εισβολείς (και να τους λιώσεις).
• Mirror Halls: πολλαπλασιάζουν τις ψευδαισθήσεις.

Η διάταξη είναι το παν. Αν δεν χτίσεις σωστά το μονοπάτι, οι εχθροί θα φτάσουν γρήγορα στο Heart σου. Αν όμως δημιουργήσεις ένα λαβύρινθο φόβου, θα δεις την απόγνωση να τους τρώει ζωντανούς.

Είναι ένα συνδυασμένο σύστημα πύργου άμυνας (tower defense), deckbuilding και στρατηγικής τοποθέτησης χώρου. Και λειτουργεί εξαιρετικά.

Κάθε νύχτα που επιβιώνεις, το σπίτι σου αλλάζει — τα δωμάτια μεταμορφώνονται, οι τοίχοι “αναπνέουν”, και η παράνοια βαθαίνει. Είναι σαν να παίζεις με ένα ζωντανό οργανισμό που μαθαίνει, εξελίσσεται και πεινάει όλο και περισσότερο για φόβο.

Ο εικαστικός σχεδιασμός του παιχνιδιού είναι καθαρός εφιάλτης — με την καλή έννοια. Οι κάρτες έχουν τεράστια λεπτομέρεια, γεμάτες με σκοτεινά χρώματα, παραμορφωμένα πρόσωπα και σκηνές που θυμίζουν πίνακες του Μπεκσίνσκι.

Τα δωμάτια αλλάζουν μορφή μπροστά στα μάτια σου: τοίχοι στάζουν αίμα, δάπεδα ραγίζουν, και καθρέφτες αντικατοπτρίζουν σκιές που δεν υπάρχουν.

Το ηχητικό τοπίο είναι εξίσου εντυπωσιακό — γεμάτο με ουρλιαχτά, ψιθύρους, ηλεκτρονικά βουητά και περιστασιακές σιωπές που σε κάνουν να ιδρώνεις.

Η σιωπή, μάλιστα, είναι ένα από τα πιο ισχυρά εργαλεία του παιχνιδιού. Όταν όλα παγώνουν και δεν ακούγεται τίποτα, ξέρεις πως κάτι έρχεται.

Ο ήχος του Deck of Haunts δεν είναι απλώς υπόκρουση — είναι το νεύρο του παιχνιδιού. Σε κάνει να αισθάνεσαι το τρόμο, όχι απλώς να τον βλέπεις.

Το Deck of Haunts δεν είναι απλώς ένα παιχνίδι. Είναι μια καλλιτεχνική εμπειρία τρόμου.

Τα χρώματα, οι σκιές, οι ήχοι, η ίδια η κίνηση του χώρου δημιουργούν ένα ψυχεδελικό τοπίο φρίκης. Δεν υπάρχει τίποτα “φτηνό” ή επιφανειακό εδώ· όλα είναι προσεκτικά σχεδιασμένα για να σε κάνουν να αισθάνεσαι άβολα.

Οι διάδρομοι που δεν τελειώνουν ποτέ, τα παράθυρα που δείχνουν τον εαυτό σου, οι πόρτες που ανοίγουν προς το κενό — όλα θυμίζουν καλλιτεχνικό εφιάλτη.

Είναι σαν να περπατάς μέσα σε πίνακα του Zdzisław Beksiński ή του H.R. Giger.

Το Deck of Haunts σε κάνει να αναρωτιέσαι:

“Είμαι εγώ που χτίζω το σπίτι ή είναι το σπίτι που χτίζει εμένα;”

αρά την εξαιρετική ατμόσφαιρα, υπάρχουν στιγμές που η τεχνική πλευρά δεν ανταποκρίνεται.

Κάποιοι παίκτες έχουν αναφέρει προβλήματα με γραφικά, όπως δωμάτια που “κολλάνε”, τοίχους που εξαφανίζονται, ή ακόμη και crashes στα μενού.

Αν και οι περισσότεροι από αυτούς τους σφάλματα επιδιορθώνονται με updates, μειώνουν τη συνολική εμπειρία.

Ειδικά όταν χάνεις ένα run 25 λεπτών επειδή το παιχνίδι “κόλλησε”, το μόνο που σου μένει είναι να ουρλιάξεις — και όχι από τρόμο, αλλά από απογοήτευση.

Το Deck of Haunts δεν ανήκει εύκολα σε καμία κατηγορία. Δεν είναι απλώς deck-builder, ούτε απλό horror sim. Είναι ένα υβρίδιο, ένα πείραμα, ένα παιχνίδι που συνδυάζει τα είδη και φτιάχνει κάτι νέο.

Αν έπρεπε να το συγκρίνουμε, θα λέγαμε πως μοιάζει με το Slay the Spire (στην καρτο-μηχανική του), το Darkest Dungeon (στην ατμόσφαιρα και το ψυχολογικό βάρος), και το Evil Genius (στην ιδέα ότι χτίζεις τη δική σου βάση κακού).

Αλλά ακόμη και έτσι, το Deck of Haunts είναι κάτι διαφορετικό. Είναι αρχιτεκτονική τρόμου — ένα παιχνίδι για το πώς ο χώρος μπορεί να γίνει εχθρός.

Πολύ λίγα παιχνίδια έχουν εξερευνήσει αυτήν την έννοια. Εδώ, το σπίτι δεν είναι απλώς σκηνικό· είναι χαρακτήρας. Κινείται, αλλάζει, αναπνέει. Και όσο περισσότερο το παίζεις, τόσο περισσότερο καταλαβαίνεις ότι το σπίτι δεν σε χρειάζεται — σε ανεχόταν απλώς για να συνεχίσει να υπάρχει.

Το Deck of Haunts είναι ένα παιχνίδι που δεν παίζεται — βιώνεται. Δεν είναι για όλους· είναι για εκείνους που θέλουν να βουτήξουν στο ασυνείδητο, να παίξουν με τον φόβο, να αισθανθούν την εξουσία και τη φθορά ταυτόχρονα.

Όταν όλα λειτουργούν σωστά — οι κάρτες, οι χώροι, οι ήχοι, οι κραυγές — νιώθεις σαν να σκηνοθετείς μια συμφωνία τρόμου.

Υπάρχουν ατέλειες. Υπάρχουν στιγμές όπου η τύχη σε προδίδει ή το παιχνίδι “κολλάει”. Αλλά αυτές οι στιγμές χάνονται μπροστά στη συνολική εμπειρία.

Το Deck of Haunts δεν είναι απλώς καλό· είναι τολμηρό. Τολμά να μετατρέψει το ίδιο το concept του τρόμου σε παιχνίδι στρατηγικής. Τολμά να σε κάνει συνένοχο.

Ένα αριστούργημα τρόμου με μικρές ρωγμές, που όμως λάμπει μέσα στο σκοτάδι του.
Αν αγαπάς το horror, το strategy και το μεταφυσικό, αγόρασέ το με την ψυχή σου — κυριολεκτικά.

Το Deck of Haunts είναι μια διεστραμμένη ωδή στη σκοτεινή δημιουργικότητα. Μια εμπειρία τρόμου που ενώνει την τέχνη με τη στρατηγική και σε κάνει να αισθάνεσαι ταυτόχρονα δημιουργός και θύμα.

Αν αγαπάς τα περίεργα, τα μακάβρια και τα διαφορετικά, τότε αυτό το παιχνίδι δεν είναι απλώς για σένα — είναι μέρος σου.