Tο απέραντο, συχνά προβλέψιμο τοπίο του σύγχρονου gaming σπάνια προσφέρει ένα γνήσιο σοκ έκπληξης. Έχουμε συνηθίσει σε επαναληπτικές συνέχειες, οικείους μηχανισμούς και αφηγήσεις που, ενώ είναι ευχάριστες, σπάνια αποκλίνουν από τα πεπατημένα μονοπάτια. Ωστόσο, κάθε τόσο, ένας τίτλος αναδύεται που διαλύει αυτές τις προσδοκίες, όχι απλώς αιχμαλωτίζοντας την προσοχή αλλά αλλάζοντας ριζικά την αντίληψη κάποιου για το τι μπορεί να είναι ένα παιχνίδι. Αυτή την εβδομάδα, για μένα, αυτό το παιχνίδι είναι αναμφίβολα το The Alters. Είναι μια αποκάλυψη, ένα αριστούργημα επιστημονικής φαντασίας υψηλής ποιότητας που έχει καταναλώσει τις σκέψεις μου και έχει γίνει το αναπόφευκτο θέμα κάθε συζήτηση.
Το The Alters, ένα μελαγχολικό, sci-fi παιχνίδι επιβίωσης με περίπλοκα στοιχεία δημιουργίας βάσης, προέρχεται από τον εκλεκτό εκδότη 11 Bit Studios και είναι μια εκπληκτική βουτιά στην επιστημονική φαντασία, χρησιμοποιώντας ένα πραγματικά εκπληκτικό πλαίσιο για να ξεδιπλώσει μια βαθιά προσωπική και προσγειωμένη ιστορία.
Στην καρδιά αυτής της αφήγησης βρίσκεται ο Jan Dolski, ο μοναδικός επιζών μιας καταστροφικής αποστολής εξόρυξης, τώρα αποκλεισμένος σε έναν ερημικό, εξωγήινο πλανήτη. Η συνέχιση της ύπαρξής του εξαρτάται από έναν απεγνωσμένο αγώνα ενάντια στο χρόνο: διατηρώντας μια κολοσσιαία, κινητή βάση εξόρυξης σε συνεχή κίνηση, πάντα προσπαθώντας να φτάσει την άπιαστη υπόσχεση της διάσωσης ενώ ταυτόχρονα φεύγει από την αδυσώπητη, αποτεφρωτική αγκαλιά του ανατέλλοντος ήλιου.
Αλλά ο Jan δεν μπορεί να αντιμετωπίσει αυτό το κολοσσιαίο έργο μόνος του. Στο συντριπτικό κενό που άφησε το χαμένο του πλήρωμα, αναγκάζεται να αγκαλιάσει πειραματική τεχνολογία, να δημιουργήσει μια νέα ομάδα από την ίδια του την ουσία. Χρησιμοποιώντας μια εξελιγμένη μηχανή κλωνοποίησης και έναν κβαντικό υπολογιστή, ο Jan δημιουργεί «Alters» – αντίγραφα του εαυτού του, το καθένα αντλημένο από χρονογραμμές όπου είχε κάνει διαφορετικές επιλογές σε κρίσιμες στιγμές της ζωής του.
Κάθε επανάληψη του Jan φέρνει ένα μοναδικό σύνολο δεξιοτήτων στο τραπέζι, ένα ζωτικό πλεονέκτημα για την επιβίωση. Ωστόσο, με κάθε νέο Alter, ένα νέο κύμα επιπλοκών κατακλύζει τη βάση. Καθώς το πλήρωμα επεκτείνεται, οι ξεχωριστές τους προσωπικότητες αναπόφευκτα συγκρούονται, απειλώντας να διαλύσουν την εύθραυστη δομή της ίδιας της αποστολής. Η επιβίωση, λοιπόν, μετατρέπεται σε έναν πολύπλοκο χορό, απαιτώντας όχι μόνο τεχνική ικανότητα αλλά βαθιά αυτογνωσία, προσωπική ανάπτυξη και την γενναία αντιμετώπιση των αέναων «τι θα γινόταν αν» της ζωής. Αν ο Jan αποτύχει να διαχειριστεί σχολαστικά τις σχέσεις του με τους Alters του, οι ίδιες οι διασταυρώσεις που κάποτε διχοτόμησαν τις ζωές τους μπορεί να συγκλίνουν σε μια καταστροφική μετωπική σύγκρουση, καταδικάζοντας τους όλους.
Οι προκλήσεις, ωστόσο, επεκτείνονται πέρα από τον ερημικό πλανήτη και τις εσωτερικές διαμάχες των Alters. Η ίδια τους η ύπαρξη πυροδοτεί ένα έντονο δράμα στο διοικητικό συμβούλιο, προκαλώντας θερμές συζητήσεις εντός μιας ισχυρής εταιρείας σχετικά με τις βαθιές ηθικές και νομικές συνέπειες αυτών των κατασκευασμένων όντων. Ο Jan και οι Alters του διαθέτουν μόνο ένα απελπισμένο ατού: να εξορύξουν αρκετή από την ανεκτίμητη, τροποποιητική του χρόνου ουσία, το «Rapidium», ώστε να καταστήσουν μια αποστολή διάσωσης οικονομικά βιώσιμη για την αδιάφορη εταιρεία.
Η πιο βαθιά επιστημονική φαντασία, στον πυρήνα της, χρησιμοποιεί την τεχνολογία ως καθρέφτη, αντικατοπτρίζοντας και αντιμετωπίζοντας δύσκολες ανθρώπινες πραγματικότητες. Το The Alters αγκαλιάζει αυτή την ιδέα με συναρπαστική πεποίθηση. Ενώ πιο αδυναμά sci-fi συχνά αγωνίζονται να δικαιολογήσουν επιστημονικά τα γεγονότα, πρόθυμα να επιδείξουν την επίπονη έρευνά τους, το The Alters υιοθετεί μια αναζωογονητικά παιχνιδιάρικη και αυτοπεποίθηση προσέγγιση. Αν η αφήγηση απαιτεί μια μηχανή κλωνοποίησης, απλά υπάρχει. Αν η εξέλιξη απαιτεί έναν υλικοποιητή, αυτός υλικοποιείται. Ένας αποσπαστικός αποσυμπιεστής; Ελέγξτε την αποθήκη. Αυτή η τολμηρή δημιουργία κόσμου κατανοεί ότι το πλαίσιο είναι απλώς ένα όχημα, όχι ο τελικός προορισμός. Το παιχνίδι εμπιστεύεται το κοινό του να παραμείνει αφοσιωμένο χωρίς να βυθίζεται σε βαρετή, επεξηγηματική ιστορία.
Επιπλέον, η αφήγηση αντιστέκεται σοβαρά στον εύκολο πειρασμό να εκμεταλλευτεί εναλλακτικά σύμπαντα και χρονογραμμές για φθηνές ανατροπές. Ενώ το The Alters έχει το μερίδιό του σε μυστικά και εκπλήξεις, η δομή του είναι εκπληκτικά μελετημένη και συγκρατημένη. Εκτυλίσσεται ως μια απλή, χρονολογική ιστορία τριών πράξεων, παρέχοντας σχολαστικά στους παίκτες τις απαραίτητες πληροφορίες ακριβώς τη στιγμή που τις χρειάζονται.
Αυτή η αφηγηματική αυτοσυγκράτηση συνδέεται άρρηκτα με τον αδιάκοπο ρυθμό του παιχνιδιού. Δεν υπάρχει απλά χρόνος για αφηγηματικά κόλπα· η συνεχής, κλιμακούμενη ένταση το αποκλείει. Το ρολόι χτυπά αδιάκοπα, και δεν είναι μόνο ότι περνούν οι μέρες – γίνονται εμφανώς μικρότερες. Μέχρι το τέλος κάθε πράξης, ακόμη και μικρά λάθη και αναποτελεσματικότητες από προηγούμενα στάδια συσσωρεύονται σε τρομερές συνέπειες. Τίποτα δεν ξεχνιέται, κάθε απόφαση έχει βάρος. Ωστόσο, όλα αυτά εξυπηρετούν το πραγματικό επίκεντρο της ιστορίας: το ωμό, συναρπαστικό ανθρώπινο δράμα που εκτυλίσσεται εντός των ορίων της κινητής βάσης.
Ο Jan και οι Alters είναι πραγματικά συναρπαστικοί χαρακτήρες, και η σκέψη να τους απογοητεύσεις μπορεί να είναι βασανιστική. Αναπόφευκτα, ωστόσο, θα κάνεις δύσκολες επιλογές που θα δυσαρεστήσουν κάποιον. Ανεξάρτητα από το πόσο άψογα απέδωσε το κλωνικό σου κουαρτέτο, ή πόσο εκπληκτικά εύγευστα ήταν τα μακαρόνια που μαγείρεψες για τον Alter που τόλμησε να αντισταθεί στον «Πατέρα», το να ξεχάσεις να φτιάξεις ένα κρεβάτι για κάποιον θα σου κερδίσει αναμφίβολα την περιφρόνησή του.
Ένα σημαντικό μέρος του gameplay αφιερώνεται στη διαχείριση αυτών των πολύπλοκων σχέσεων. Κατά τη διάρκεια του πολύτιμου χρόνου του Jan, οι παίκτες εξερευνούν την επιφάνεια, ψάχνοντας για πόρους, στήνοντας εξοπλισμό εξόρυξης και ανακαλύπτοντας πολύτιμα λάφυρα και ενδείξεις για να μοιραστούν με το πλήρωμα. Ωστόσο, η υπέρτατη πρόκληση έγκειται στο να διασφαλιστεί ότι κάθε Alter έχει μια εργασία και, το πιο σημαντικό, είναι πρόθυμος να την εκτελέσει. Αυτό απαιτεί συνεχή, λεπτό προς λεπτό μικροδιαχείριση για να διατηρηθεί η βάση σε λειτουργία.
Πολλαπλοί πόροι απαιτούν εξόρυξη, και η ανάγκη για τον καθένα είναι ακόρεστη. Ωστόσο, η κινητοποίηση του πληρώματος σου δεν είναι πάντα απλή. Δυσαρεστημένοι, καταθλιπτικοί ή υπερβολικά εργαζόμενοι Alters θα αρχίσουν να αμελούν, ακόμη και να εγκαταλείπουν εντελώς τις θέσεις τους. Ακόμη και αυτοί που απολαμβάνουν πραγματικά τη δουλειά τους μπορούν να καταπονηθούν και να υποστούν τραυματισμούς, ορισμένοι απαιτώντας περισσότερο χρόνο ανάρρωσης από άλλους, ίσως ακόμη και βοήθεια από έναν συνάδελφο Alter για να σταθούν στα πόδια τους. Το να τους κρατάς υγιείς και στην εργασία είναι σαν να βόσκεις γάτες. Η κοινή, αν και προσωρινή, λύση είναι να δημιουργήσεις έναν άλλο Alter—μια στρατηγική που λειτουργεί μέχρι αυτός ο νέος δημιουργημένος να υποκύψει σε μια υπαρξιακή κρίση σχετικά με το ότι είναι κλώνος και να ενταχθεί στο διαρκώς αυξανόμενο «κοπάδι γατών».
Για να διατηρηθεί η ψυχική ευεξία του πληρώματος, οι παίκτες πρέπει να θυσιάσουν απρόθυμα πολύτιμες ώρες εργασίας για κοινή αναψυχή. Η συγκέντρωση των Jans για μια βραδιά ταινίας ή η συμμετοχή σε ένα ζωηρό παιχνίδι beer pong μπορεί να ανεβάσει το ηθικό και να αποτρέψει τη «μελαγχολία», αν και αναμφίβολα θα επηρεάσει την απόδοσή τους την επόμενη μέρα. Εναλλακτικά, μπορούν να κατασκευαστούν νέα modules για τη βάση για να βελτιωθεί η ποιότητα ζωής, αλλά ακόμη και αυτό δεν είναι χωρίς πολυπλοκότητα. Για παράδειγμα, ο Refiner Jan απαιτεί ένα γυμναστήριο για τις προπονήσεις του, ενώ ο Technician Jan λαχταρά ένα ήσυχο δωμάτιο για μοναχική περισυλλογή. Ωστόσο, κάθε νέο δωμάτιο επεκτείνει το αποτύπωμα της βάσης—και κατά συνέπεια, το κόστος μετακίνησής της. Και όσο περισσότερο χρόνο περνούν οι Alters χαλαρώνοντας, τόσο λιγότερη εξόρυξη θα κάνουν για να καλύψουν αυτά τα κλιμακούμενα κόστη.
Το gameplay είναι ένας αριστοτεχνικός συνδυασμός ποικιλίας, παραπλανητικής απλότητας και συνεχούς άγχους. Ποτέ δεν υπάρχει αρκετός χρόνος για να συγκεντρωθούν όλα τα απαραίτητα ή για να διασφαλιστεί ότι κάθε Alter είναι εντελώς ικανοποιημένος. Ενώ καμία επιμέρους εργασία δεν είναι εξαιρετικά δύσκολη, η ίδια η πράξη της επιλογής μιας προτεραιότητας σημαίνει ότι μια άλλη ζωτική εργασία ανατίθεται σε έναν αγχωμένο, ασταθή κλώνο που μπορεί ή όχι να ναρκώνεται στην εργασία. Και αν αυτός ο κλώνος πάθει νευρικό κλονισμό και, ας πούμε, κόψει το δικό του χέρι, θα είναι εκτός λειτουργίας για λίγο, περιπλανώμενος άσκοπα στους διαδρόμους και μεταδίδοντας τη θλίψη του σε όλους τους άλλους.
Ολόκληρη η εμπειρία gameplay είναι σχολαστικά σχεδιασμένη για να αναγκάσει τους παίκτες να αντιμετωπίσουν και να αποδεχτούν την ατέλεια. Ακόμη και ο ίδιος ο σχεδιασμός του κινητού σου σπιτιού ενισχύει αυτό. Η βάση είναι ένας γιγαντιαίος τροχός, ωστόσο τα modules που κατασκευάζεις είναι αναπόφευκτα ορθογώνια. Ανεξάρτητα από το πόσο σχολαστικά τα τοποθετείς, θα υπάρχει πάντα φαινομενικά χαμένος ελεύθερος χώρος στο πλέγμα, ωστόσο παραδόξως, ποτέ αρκετός χώρος για να φιλοξενήσει όλα όσα πιστεύεις ότι χρειάζεσαι. Είναι ένας καφκικός εφιάλτης, και εκ των υστέρων, είναι η τέλεια, αγωνιώδης μεταφορά για ένα παιχνίδι σχετικά με την αναζήτηση ισορροπίας μεταξύ επαγγελματικής και προσωπικής ζωής ενώ υπάρχει κανείς στο έλεος μιας απρόσωπης εταιρείας.
Αρχικά συμφώνησα να κάνω κριτική στο The Alters ενώ ακόμη συνήλθα από την σκληρή αποκάλυψη ότι το Death Stranding 2 θα ήταν αποκλειστικότητα του PS5. Ως PC gamer, θα έπρεπε να το είχα προβλέψει, αλλά για κάποιο ανεξήγητο λόγο – ίσως μια απελπισμένη λάμψη ελπίδας – έμαθα αυτή τη συντριπτική είδηση μόλις την περασμένη εβδομάδα. Το The Alters, με την απολαυστικά παράξενη υπόθεσή του, φάνηκε σαν ένας φάρος, ένα πιθανό βάλσαμο για να καταπραΰνει την τεράστια τρύπα σε σχήμα sci-fi στην καρδιά μου.
Το The Alters δεν κάλυψε απλώς ένα κενό· άφησε μια ανεξίτηλη εντύπωση. Κάτω από την υψηλής έννοιας, ιδιόρρυθμη υπόθεσή του κρύβεται μια βαθιά προσωπική και εγκάρδια οδύσσεια που αντιμετωπίζει καθολικούς αγώνες που όλοι αντιμετωπίζουμε κάποια στιγμή. Προσεγγίζει βαριά θέματα με αξιοσημείωτη ευαισθησία και μια νότα χιούμορ, ενσωματώνοντας αριστοτεχνικά την εγγενή του αγωνία απευθείας στο gameplay. Αυτή η ευφυής προσέγγιση διασφαλίζει ότι η ένταση και η απογοήτευση κλιμακώνονται συνεχώς για 30 ώρες, ωστόσο, παραδόξως, το παιχνίδι παραμένει εξαιρετικά ευχάριστο να το παίξεις.
Το The Alters αναδεικνύεται ως ένα αριστοτεχνικά φτιαγμένο sci-fi adventure, μια συναρπαστική αφήγηση για την επιβίωση, την ενδοσκόπηση και την επίπονη, αλλά και τελικά την ανταποδοτική, διαδικασία του να μάθεις να ζεις με —και ίσως ακόμη και να αγκαλιάζεις— τις εκδοχές του εαυτού σου που τόλμησαν να προσπαθήσουν λίγο περισσότερο.
GameFreniacs 
Σχολιάστε