Σε μια τολμηρή κίνηση που αντλεί έμπνευση από τα κλασικά παιχνίδια 8-bit, το Vagrient εμφανίζεται ως ένα sci-fi RPG με μια ξεχωριστή ρετρό αισθητική. Αναπτυγμένο από μια indie ομάδα, στοχεύει να προσφέρει μια νοσταλγική εμπειρία, που θυμίζει περιπέτειες της εποχής του Famicom, ενώ ενσωματώνει σύγχρονους RPG μηχανισμούς. Ωστόσο, κάτω από τη pixelated γοητεία του, κρύβεται ένας λαβύρινθος αδιαφανών συστημάτων και αδέξιου gameplay που μπορεί να αποθαρρύνει αρκετούς μη αφοσιωμένους στα ρετρό αισθητικής παιχνίδια.

Το Vagrient βυθίζει τους παίκτες σε έναν μυστηριώδη εξωγήινο κόσμο, αναθέτοντάς τους τον ρόλο του ομώνυμου πρωταγωνιστή. Το οπτικό στυλ του παιχνιδιού, με την σκόπιμη pixelation του, προκαλεί αμέσως μια αίσθηση νοσταλγίας, που θυμίζει ιαπωνικά RPG της δεκαετίας του ’80, όπως το Tower of Druaga. Αυτή η αισθητική, αν και οπτικά ελκυστική για τους λάτρεις του ρετρό, συνδυάζεται με μια σκόπιμη βραδύτητα, υποδηλώνοντας μια εστίαση στην ανάκληση μιας συγκεκριμένης εποχής αντί της προσέλκυσης ενός ευρύτερου κοινού.
Η φιλοδοξία του παιχνιδιού είναι εμφανής στο μείγμα των RPG συστημάτων—διαδικαστική δημιουργία, μηχανισμοί βασισμένοι στην ενέργεια και ένα σύστημα leveling—με δράση σε πραγματικό χρόνο. Ωστόσο, η αρχική υπόσχεση εξασθενεί γρήγορα καθώς οι παίκτες παλεύουν με ανεπαρκώς εξηγημένους μηχανισμούς. Η έλλειψη σαφών tutorials και οδηγιών εντός του παιχνιδιού μετατρέπει την εξερεύνηση σε μια απογοητευτική άσκηση δοκιμής και λάθους.
Ένα από τα πιο εμφανή ελαττώματα του Vagrient είναι το σύστημα μάχης του. Οι επιθέσεις μαστίζονται από μια μακρά φόρτιση, που συχνά διαρκεί δύο έως τρία δευτερόλεπτα, με αποτέλεσμα μια αργή και μη ανταποκρινόμενη αίσθηση. Η απουσία επαρκούς ανατροφοδότησης επιδεινώνει περαιτέρω το πρόβλημα, αφήνοντας τους παίκτες να μην είναι σίγουροι αν οι επιθέσεις τους προσγειώνονται ή έχουν κάποιο αποτέλεσμα. Αυτή η έλλειψη σαφήνειας μετατρέπει τις συναντήσεις μάχης σε κουραστικές αγγαρείες αντί για συναρπαστικές προκλήσεις.

Τα power-ups, όπως το αινιγματικό κόκκινο boost, προσφέρουν πιθανές βελτιώσεις, αλλά η απόκτησή τους και η διάρκεια τους παραμένουν καλυμμένα από μυστήριο. Αυτή η έλλειψη διαφάνειας επεκτείνεται και σε άλλους βασικούς μηχανισμούς, όπως η διαχείριση ενέργειας, το dashing, η θεραπεία και η χρήση ρομποτικών συντρόφων. Ενώ αυτά τα συστήματα έχουν υποσχέσεις, η κακή εφαρμογή τους και η έλλειψη εξήγησης τα καθιστούν μπερδεμένα και απογοητευτικά.
Το Vagrient εισάγει μια πληθώρα μηχανισμών, συμπεριλαμβανομένης της ασταθούς χρήσης ενέργειας, μιας βασικής μπάρας ενέργειας και ενός συστήματος leveling σχεδιασμένου να ξεκλειδώνει νέες δεξιότητες. Ωστόσο, αυτά τα συστήματα εξηγούνται ανεπαρκώς, αφήνοντας τους παίκτες να αποκρυπτογραφήσουν τις περιπλοκές τους μέσω κουραστικών πειραματισμών. Ο μινιμαλιστικός οδηγός για αρχάριους του παιχνιδιού προσφέρει μικρή βοήθεια και το περιβάλλον χρήστη προσφέρει ελάχιστη σαφήνεια σχετικά με τα στατιστικά και την απόκτηση εμπειρίας.
Το leveling up, ένα βασικό στοιχείο RPG, φαίνεται ασήμαντο λόγω της έλλειψης σαφούς ανατροφοδότησης. Ο παίκτης πρέπει να σκοντάψει σε ένα κρυφό μενού, προσβάσιμο μέσω του D-pad, για να διακρίνει οποιαδήποτε απτή πρόοδο. Αυτή η επιλογή σχεδιασμού μετατρέπει την ανακάλυψη σε τυχαίο γεγονός αντί για ανταμείβοντας την εξερεύνηση.

Το soundtrack του Vagrient, αν και λειτουργικό, αποτυγχάνει να αφήσει μια διαρκή εντύπωση. Του λείπει το συναισθηματικό βάθος και οι αξέχαστες μελωδίες που ορίζουν τα κλασικά ρετρό soundtracks. Η συνολική διάθεση του παιχνιδιού, που χαρακτηρίζεται από τα παράξενα, εντομοειδή σχέδια εχθρών, μπορεί να αποξενώσει τους παίκτες με εντομοφοβία. Αν και όχι υπερβολικά ενοχλητικό, η εξωγήινη αισθητική μπορεί να μην αρέσει σε κάποιους.
Με τιμή 9,99 $, το Vagrient είναι ένα προσιτό ρίσκο, αλλά είναι ένα ρίσκο παρ’ όλα αυτά. Η ρετρό γοητεία του και οι φιλόδοξοι μηχανισμοί του μπορεί να προσελκύσουν σκληροπυρηνικούς λάτρεις των παλιών RPG που είναι πρόθυμοι να περιηγηθούν στα αδιαφανή συστήματά του. Ωστόσο, οι παίκτες που αναζητούν γρήγορη δράση, σαφή tutorials και άμεση ικανοποίηση είναι πιθανό να απογοητευτούν.

Συμπερασματικά, το Vagrient είναι μια αργή εμπειρία με ενδιαφέρουσες ιδέες που τελικά υπονομεύονται από την κακή εκτέλεση. Είναι ένα παιχνίδι για ένα συγκεκριμένο κοινό—αυτούς που έχουν την υπομονή να αποκρυπτογραφήσουν τους αινιγματικούς μηχανισμούς του και να εκτιμήσουν τη ρετρό αισθητική του. Για όλους τους άλλους, είναι μια δύσκολη σύσταση.










Σχολιάστε